می تواند یک بیماری همه گیر در بیرون راندن ما از خصوصی پدر و مادر?

در خاطرات خود "در سایه یک سنت" کن توسط مافيا دانسته پسر اعدام Ogoni فعال کن سارو توسط مافيا دانسته مشاهده شده است که "همه ما باید یک انتخاب در جهان ما را امن کودکان در جهان و یا برای ایجاد جهانی امن برای فرزندان ما است."

در تجربه ما به عنوان پدر و مادر اجتماعی در غالب سفید طبقه متوسط جوامع که در حال حاضر با افزایش چهار دختر جوان به فشارهای اجتماعی برای انتخاب سابق سنگین موذی و بی امان. با ورود کودکان به مدرسه گزینه های تسلط بر تصمیم گیری در مورد که در آن به زندگی می کنند. داشتن یک اتشی برنامه بسته بندی شده با موسیقی درس و ورزش playdates, جشن تولد و, شبانه, خواب روال تبدیل به یک نشان افتخار.

کار داخلی می رسد برای تمیز کردن خانه, بنابراین پدر و مادر باید وقت با کیفیت با کودکان خود. مازاد درآمد می رود به دانشکده حساب های پس انداز و تجربه غنی تعطیلات خانواده. احترام به نئولیبرالی اقتصادی و نیروهای سیاسی است که تشویق خصوصی سازی و فردگرایی مردمی از امتیاز مثل ما به نوبه خود به سمت داخل و تمرکز عمدتا بر روی کار خود ما و خانواده ما در مورد خوش, 'ساخت فرزندان ما امن برای جهان است.'

Covid-19 ورود تشدید این گرایش به خصوصی سازی و بافت سخت تر پیله در اطراف ما کودکان است. در حالی که پناه-در-محل عظیم مطالبات آموزش کودکان و نوجوانان ما به خواندن نوشتن و انجام ریاضی اضافه شده به لیست روزانه خود را به-dos. بی پایان جستجوهای اینترنتی ما پر کردن وقت آزاد طراحی شده برای پیدا کردن مجازی فرصت های یادگیری در هنر, موسیقی, علم و زبان است که حفظ بسته بندی شده کودکان تقویم - در بخشی به ما فضای تنفس برای خود ما کار می کنند. والدین مکالمات و کتاب های کودکان تمرکز در مورد چگونه ما می توانید با خیال راحت چوپان فرزندان ما رشد عاطفی از طریق اضطراب از این زمان است. ما بیش از حد اندوختن شربت خانه و گنجه کتانی را به مطمئن شوید که بچه های ما به اندازه کافی داشته باشد اگر زنجیره تامین اجرای نازک است.

Coronavirus اما در معرض عمیق و غیر قابل تحمل آسیب از این به نوبه خود به داخل به دلیل ساخت فرزندان ما امن برای جهان است و جهان کمتر امن و راحت برای کودکان دیگر. آموزشی ما و مصرف کننده انتخاب رو داشته رشد نابرابری اقتصادی و تغییر آب و هوا است که باعث ایجاد شرایط آسیب پذیری در برابر بیماری های همه گیر. ما باید اولویت بندی بیکران برنامه کار و کهنه کودک تقویم که خسته توانایی ما برای شرکت در فعالیت های مدنی و همسایگی تلاش های چنین به عنوان رای گیری جامعه گفت و گو و اعتراض که همه آنها مهم برای حفظ نوع عادلانه بافت اجتماعی است که می تواند ایستادن در برابر یک تهدید مانند coronavirus.

ما پناهگاه در محل پایدار حقوق است که اجازه می دهد تا برای ادامه کار در خانه در حالی که متزلزل و مخاطره آمیز کار از یک بار مصرف طبقه کارگر ما را تضمین می کند, تغذیه رزق و آب و برق و زباله مجموعه است. فردگرایی و خصوصی سازی را به ما آموخت به طور همزمان را نادیده می گیرند وعده و تخفیف خطر از ما بسیار واقعی اتصال در سراسر اجتماعی ساخته مرزهای نژاد ، طبقه و جنسیت.

اما در این لحظه مجبور به کاهش قطع و deprogramming نیز ارائه می دهد یک فضا برای ما به بازبینی اولویت های ما و کشف چگونه به تعادل تنش بین مراقبت از فرزندان و سازماندهی برای یک دنیای بهتر. ممکن است این بیماری همه گیر بود که بیداری ما نیاز به رسمیت شناختن است که آسیب پذیری بسیاری از مردم تجربه شده است با توجه حداقل در بخشی از یک سیستم racialized سرمایه داری است که ما به طور مداوم تکثیر حتی اگر بسیاری از ما هرگز چشم پوشی آشکار اعمال شخصا واسطه نژادپرستی و یا اقتصادی حرص و آز ؟ می تواند ما را در انتخاب آگاهانه برای از بین بردن جریان صاف از کسب و کار به عنوان معمول و ساخت چیزی متفاوت است ؟

به عنوان مربیان و برگزارکنندگان با پزشکی اجتماعی کنسرسیوم می شنویم ما آمریکای شمالی همکاران سازماندهی مبارزات برای تحت مجهز بیمارستان و ما اوگاندا رفقای vocalizing نگرانی که همسایگان خود هستند بیشتر احتمال دارد به مرگ از نا امنی غذایی ناشی از مستندات از از ویروس.

این و دیگر نگران مشاهدات مانند اخلال نژادی و نابرابری در Covid-19 همه گیر هم بزنید یک حس فوریت را به نشان می دهد تا در فضاهای عمومی در حال حاضر چه از طریق وکالت, تماس, نوشتن, op-eds, جمع آوری اعانه شرکت در کمک های متقابل از شبکه های تنظیم به عدالت اجتماعی آموزشی با رهبران فکری و یا رسیدن به ارائه حمایت عاطفی به تلاش همکاران و خانواده و همسایگان و دوستان.

در این لحظه از همه گیر بسیاری از ما در حال حاضر دیدن دوباره گریم واقعیتهای اجتماعی ما خط گسل واقعیت است که جوامع از رنگ به مدت طولانی متوجه شده است. ما نقل مکان کرد به پاسخ, اما ما هنوز هم باید مسئولیت پرورش همراه و مراقبت از فرزندان ما. بچه های ما مضطرب می شه بازیگوش و کنجکاو و نیاز به حضور ما. آنها می خواهند به بازی بروید و ماهی و به اشتراک گذاری ایده های خود را برای آینده هنری ایجاد کاج برای ناهار مبارزه با بیش از لگو و ما می خواهیم به نوازش. فرزندان ما را جذب معمول اختلال ماسک صورت پدر و مادر مضطرب و انزوای اجتماعی و تعجب با صدای بلند "خواهد شد این ویروس کشتن من یا من؟"

این خیلی افتضاح را نگه دارید و آن را احساس غیرقابل دفاع در زمان مانند این را امتحان کنید و تمایل به هر دو بخش عمومی و خصوصی زندگی - به هر دو فرزندان ما و ما اجتماعی و سیاسی تعهدات توجه آنها سزاوار است. چگونه ممکن است نگه داریم فضا را به هر دو فرزندان ما و جهان ما را امن برای همه است ؟

برای پاسخ به این سوال ما ممکن است اول مطالعه و یادگیری از عدالت اجتماعی forebears که ارائه تجربه زیادی در برگزاری آن فضا است. زنان به عنوان حقوق مدنی در آمریکا رهبر الا بیکر, بیوگرافی نشان می دهد باید قوی سنت از ادغام تعهد به فرزندان خود را با فعالیت های سیاسی - اجازه می دهد داخلی نقش مانع از شرکت آنها و شکل دادن به زندگی اجتماعی.

به عنوان بخشی از تلاش برای مقاومت در برابر داکوتای دسترسی به خط لوله ساخت و ساز در سال 2016 جوامع بومی اداره می شود به طور کامل عملکرد ضد استعماری مدرسه برای جوانان به منظور تسهیل مشارکت خانواده. خانواده های طبقه کارگر به مدت طولانی در بر داشت راه برای کار خواستار شغل, افزایش, خانواده, و نشان می دهد تا در خارج از ساعت کار سیاسی و تغییر اجتماعی به عنوان دیده می شود در ایالات کارگر مزرعه و پلنگ سیاه جنبشهای دهه 1960 و کار خانواده ها از امروز.

ما می توانیم این درس و نمونه هایی به عنوان غذا برای بحرانی خود بازتاب و گفت و گو به منظور "reimagine خانواده در تمام اشکال متنوع آن به عنوان یک محل از مقاومت" را به عنوان زنگ قلاب ما را تشویق به انجام. و ما به عنوان reimagine ما زندگی می کنند به طور کامل به فمینیستی حکمت است که شخصی است که در واقع سیاسی است. به جای وانمود کند که ما می توانیم یا باید تقویت موانع بین دو ما می توانیم در آغوش mingling عمومی ما و زندگی خصوصی به پرورش و گسترش هر دو. برای مثال ما می توانیم کار را به عقل است که جمع آوری شده از پدر و مادر به عدالت اجتماعی فاصله و اجازه می دهد که عقل از جنبش های اجتماعی به خانواده های ما.

کودکان جوان قدرتمند معلمان که به طور مداوم به ما یادآوری به پرداخت توجه دقیق به ریزه کاری و جزئیات به مراقبت با کلمات ما را انتخاب کنید و باقی می ماند همیشه سوال. آنها همچنین به ما فرصت کافی برای بازبینی و التیام خود ما زخم هنگامی که ما آنها را در رفتار ما. جنبش حکمت یاد می دهد کودکان قدرت جمعی صوتی چگونه برای ساخت شبکه از کمک های متقابل و چگونه به توسعه شخصی و رابطهای روزی که مورد نیاز در مسافت های طولانی از کار برای عدالت است.

و عملی حرکت به ادغام عمومی ما و زندگی خصوصی ممکن است در نهایت فشار ما را به توجه کافی و منابع برای ساخت جنبش فضاهای واقعا مهمان نواز به پدر و مادر با فرزندان جوان به مردمی مراقبت از بزرگان به کسانی که متفاوت abled و به خانواده ها از هر نوع.

در حالی که ما به دنبال ادغام بیشتر از ما سیاسی و زندگی شخصی ما نیز باید صادقانه در مورد چالش هایی که زمان و ظرفیت ایجاد - پایدار تنش در زندگی ما به عنوان پدر و مادر در زندگی بسیاری از مردم درگیر در جنبش کار می کنند. بسیار وجود دارد زمان در روز است. اما به جای به دنبال پاک کردن و شسته و رفته راه حل برای حل این تنش ها شاید ما باید به صدای آنها به عنوان نقاط ناراحتی ؟ شاید ما می توانیم collectivize ما در تلاش برای آن را نگه دارید و شروع به تکیه بر روی یک دیگر بیشتر به جای اینکه به دنبال حل همه چیز را در محدوده ما خانواده هسته ای واحد است.

به این منظور های اخیر امواج از فعالیت در میان همه گیر نشان دادن خلاقیت و امکان اقدام جمعی حتی در زمان فیزیکی فاصله. بسیاری از این مدل ها ممکن است مناسب برای پدر و مادر به استفاده از زمانی که آنها باید با فرزندان خود در خانه. به عنوان Covid-19 نامتناسب قوی نفوذ به محله زخم با نژادپرستی و فقر و حبس را نشان می دهد جهان ما ساخته شده اند و همچنان به تولید مثل باعث می شود یک معامله بزرگ از غیر ضروری صدمه دیده است. ما در حال حاضر یک فرصت برای رد فردگرایی و خصوصی سازی است که بسیار کشنده هنگامی که پدر و مادر فرزندان جوان و به جای اولویت بندی امکانات اجتماعی اتصال.

ما می توانیم با استفاده از این زمان برای حمایت از ساخت و ساز از liberatory ساختار روابط و شیوه های پاسخگویی در شبکه ما. به جای انتخاب بین فرزندان ما و یا ما می تواند به پرورش و فضاهای ایجاد شرایط که در آن همه کودکان می تواند به رشد.