نیویورک اجاره حملات در طول سال 1918 "اسپانیایی" آنفلوانزا

مستاجر-صاحبخانه تضاد عمیق تر

"اگر شما آن را دوست ندارم شما می تواند حرکت کند." این مشترک خودداری از نیویورک صاحبخانه. صاحبخانه شدند آمار و ارقام از نفرت برای بسیاری از عادت شناخته شده به عنوان "خوک" و "کوسه" یا اشاره با racialising استعاره از "Shylock." مقیاس عدالت در یک جامعه سرمایه داری همیشه مخفیگاه آنان را نسبت به حفاظت از مالکیت خصوصی و کسانی که آن را نگه دارید و آن را به طرز وحشتناکی از آن در جنگ وقت نیویورک است. دادگاه و پلیس به نظر می رسد صرفا برای حمایت از صاحبخانه و قدرت باور نکردنی بیش از زندگی خود را به مستاجران. صاحبخانه می تواند طبقه بندی مستاجر خود را به عنوان "نامطلوب" در هر نقطه ای و قوی در زمینه قانونی برای حذف آنها را با مدارک و شواهد مورد نیاز است. برخی می capriciously را انتخاب کنید نه به اجاره به مستاجران با کودکان است. دیگران احساس جسارت به تصویب قضاوت بیش از مستاجران' هزینه و سبک زندگی, گفتن آنها را آنها می تواند استطاعت اجاره بهتر است اگر آنها صرف نمی کند آنقدر در تخم مرغ و یا اگر آنها را متوقف و داشتن فرزند است.

جنگ وقت نیویورک دیدم بسیار سرد زمستان که تشدید کمبود زغال سنگ. زغال سنگ و نان شورش آمار شهرستان نسبت به پایان جنگ به عنوان سوخت و قیمت مواد غذایی افزایش یافت. یهودی زنان خانه دار led تحریم در برابر مغازه داران که jacked قیمت.⁴ مستاجران صاحبخانه متهم از احتکار زغال سنگ و خودداری آب داغ. اما تضاد در حدود بیش از یک موقت کمبود زغال سنگ. مستاجران تلخ سال بدرفتاری قلدری و شکست را تعمیر و یا ارتقاء به آپارتمان. خانواده های فقیر – در برخورد با حملات منظم بیکاری و پدران و پسران در جنگ کشیده شد ، به نقطه شکستن توسط صاحبخانه' اجاره افزایش. به عنوان بسیاری از می تواند با شناسایی اجاره شد و gobbling تا بیش از نیمی از کارگران درآمد آنها را وادار به قطع در جای دیگر که اغلب به معنای مصرف غذا از فرزندان خود را در دهان.

اجاره افزایش بودند که وضع در سراسر هیئت مدیره اغلب متعدد اجاره افزایش در مدت زمانی کوتاه به طوری که در برخی موارد اجاره افزایش پیدا کرده 90-100 درصد یا بیشتر در فضای کمتر از یک سال. مستاجران' اولین راه حل برای حرکت غالبا به طور مداوم در تلاش برای پیدا کردن ارزان تر محلات برای جلوگیری از افزایش. اما اجاره به نظر می رسید به رفتن در همه جا. مستاجران احساس تحت فشار قرار دادند به مخاطره اجاره اعتصاب که آنها تا به حال هیچ انتخاب دیگری. آنها قطعا دیدم بدون حفاظت از دادگاه مسدود مسکن موارد که در آن قضات همواره طرفه با صاحبخانه.

اجاره اعتصاب

اجاره حملات منفجر شد به زندگی در سال 1918 تبدیل شدن به سلاح اولیه از موج مستاجر مبارزات بیش از سه سال آینده. یک فعال سیاسی به نقل از نیویورک تماس روزنامه از حزب سوسیالیست محوری یک مستاجران' جلسه در برانکس کرد و گفت: "آنها نمی توانند تصرف محروم کردن هزاران نفر!" مقیاس مسکن مبارزه با افزایش سفارشات از قدر نسبت به قبل از جنگ اجاره اعتصابات و این چرخه از مبارزات را پشت سازمانی ردپای که به طول انجامید. Robert M. Fogelson نوشته است که "بین ماه مه سال 1918 و در آوریل 1920 اوج مستاجر فعالیت وجود دارد صدها اگر نه هزاران نفر از اجاره حملات در نیویورک است."⁵ Fogelson مقایسه "اوج" به قبل از جنگ حملات: "پس از جنگ اجاره حملات جذب به مراتب بیشتر مستاجران – ده ها و صدها هزار نفر به عنوان مخالف به هزاران نفر و آسیب دیده به مراتب بیشتر ساختمان ها - صدها و شاید حتی هزاران نفر به عنوان مخالف به ده."⁶

این بود که با توجه به generalising مبارزه در سراسر خطوط قومی با ایتالیایی-ایرلندی-, لهستانی-آلمانی - و آفریقایی-آمریکایی مستاجران همه کمک به گسترش ویروسی اجاره اعتصاب.⁷ به ما یک ایده از مقیاس هر دو اخراج و مبارزات در برابر آنها نیویورک تماس با اظهار نظر در مارس 1918 که "آن است که تقریبا یک دید غیر معمول را برای عبور از یک خیابان بدون مبلمان در مقابل یک خانه آپارتمان." این مقاله در ادامه: "کل بلوک در حال سازماندهی شده است. تقریبا در هر بلوک وجود دارد صفوف زنان wheeling کالسکه به عقب و جلو در مقابل یک " زده " خانه."

بله این جنبش اکثریت به رهبری مبارز طبقه کارگر زنان مهاجر است. زنان خانه دار به طور معمول در هزینه از بودجه خانواده و مراقبت از کودکان. به عنوان بسیاری از شوهران خود و کودکان بزرگتر بودند یا در محل کار و یا در جنگ آنها مشغول شد در یک نبرد از جان گذشته برای حفظ وسیله امرار معاش برای خود و خانواده خود را. آن زنانی که تصمیم جمعی که برای شروع اجاره حملات و نحوه سازماندهی آنها. آن زنانی که نگهداری خطوط اعتصاب خارج "زده" ساختمان و سوار بزرگ سوئیچ برای دادگاه پشتیبانی می کند. آنها در گوشه خیابان تظاهرات و جلسات جمعی تشکیل مستاجر جدید لیگ. "زده" بلوک آپارتمان شد festooned با پرچم های قرمز و نشانه اعلام در یدی و زبان انگلیسی "این خانه است که در اعتصاب!" در اعتصاب علیه زنان مجبور به ایستادن به خشونت و سوء استفاده از پلیس و صاحبخانه در حالی که آماده خود را اجبار و ارعاب ostracisation و حملات گاه به گاه در هر "دلمه" در میان مستاجران و یا هر گونه بالقوه جدید در حال آمدن به آپارتمان. این همه در حالی که انجام مهد کودک.

ریشه همبستگی کلید هر حرکت بودند سیراب و کمک به رشد به عنوان مستاجران جدید انتخاب شدند و به اعتصاب و به اتحادیه های کارگری و پشتیبانی محلی بود را به دست آورد از دیگر آپارتمان بلوک ها و کسب و کارهای کوچک در هر زمان و در عین حال یکی دیگر از ساختمان اعتصاب کردند. همدردی حملات شروع به قارچ از مستاجران در ساختمان های دیگر است. مهاجمان سعی تقاضا همبستگی از unionised "schleppers" (ییدیش زبان عامیانه کلمه برای bailiffs) و یا صنعتگران شاغل در ساختمان التماس آنها را تنها گاهی اوقات با موفقیت به کار در ساختمان ها و یا کمک به اخراج مردم از آنها را که در آن مستاجر (و دیگر اعضای اتحادیه های کارگری) در اجاره اعتصاب. "دو برابر کردن" رایج شد عمل به عنوان اخراج اعتصاب بلافاصله رفت با کسانی که هنوز سقف بیش از سر خود را تمام فشردن به کوچک ترین آپارتمان. مستاجر اتحادیه گسترش در سراسر منهتن و بروکلین و برانکس. چنین سازمان اغلب متصل به حزب سوسیالیست و یا جدید حزب کمونیست (تشکیل شده در سال 1919) بود بشدت مورد نیاز برای مبارزه با جمعی سازمان صاحبخانه کلاس. حزب سوسیالیست نیز معمولا ارائه شده قانونی برای حمایت از اعتصاب.

اعتصاب کنندگان مواجه اغلب وحشیانه خشونت پلیس در اعتصاب خطوط با رنگ و لعاب ضد کمونیسم و اغلب همراه با بیگانه ستیزی و یهودستیزی. NYPD کمیسر در آن زمان اظهار داشت: "اگر شما را دوست ندارند خود را اجاره دریافت کنید. اگر شما راضی نیست با سیستم ما اجاره بازگشت که در آن شما را از آمد."⁸ "Schleppers" نیز می تواند ساینده و بی دقتی در انجام مشفق unceremoniously آزادسازی مستاجران' وسایل در خیابان. برخی از صاحبخانه استخدام اراذل و اوباش به ضرب و شتم سخت قابل توجه مستاجران و به شکستن اعتصاب. صاحبخانه نیز سازماندهی مستاجر blacklists. آنها می خواستند به تحقیر اعتصاب و به نمونه هایی از مشکل سازان.

در میان چنین یورش اجاره اعتصاب تنها می تواند در مبارزه با به عقب. آجر و سنگ و بطری پرتاب کردند و پلیس "schleppers" برای مبارزه با اخراج در حالی که بروکلین زنان خانه دار "ریخته و آب جوش از کتری چای در کسانی که وارد به انجام مشفق."⁹ تهدید و ارعاب و خشونت علیه صاحبخانه و خانواده های آنها به امری عادی تبدیل شد. برخی از مستاجران تهدید خود را صاحبخانه با این ادعا به اراذل و اوباش اتصالات در حالی که دیگران "ضرب و شتم و خراش" ایشان خود را.¹⁰ یک مستاجر حتی کشیده تفنگ خود را صاحبخانه. صاحبخانه ها سوزانده شدند و در تمثال در حالی که یک تئاتر گروه از مستاجران انجام یک تابوت خالی در اطراف خیابان با صاحبخانه خود به نام daubed در آن است. اجاره جنبش اعتصاب بود و ساخت آن را نا امن برای صاحبخانه به راه رفتن در خیابان. به طوری که بسیاری از استخدام محافظان.

برخی از مستاجران درگیر در صدمه به اموال خود را قبل از اخراج به صدمه زدن به خود صاحبخانه در جیب. برخی به جای تصمیم برای حمله به صاحبخانه خانه را به طور مستقیم. نگه داشتن حملات رفتن تا زمانی که ممکن بود منظور از روز است. اعتصاب کنندگان تلاش برای به تاخیر انداختن اخراج به هزینه صاحبخانه به عنوان آنجا که ممکن است آنها را وادار به چنگال هزینه های قانونی پرداخت "schleppers" ، صاحبخانه پرداخت مالیات و پرداخت وام مسکن در خواص خود را از درآمد اجاره پس از اعتصاب امیدوار صاحبخانه را انتخاب کردن به کنار اجاره افزایش و یا حتی کاهش اجاره به جای متحمل هزینه های بلند و کشیده کردن اختلاف. برخی از حملات برنده دیگران نیست. اکثر آنها در دادگاه حل شود.

نتيجه گيری

برای برخی از این مبارزه بود و افق انقلابی و با هدف مقابله با بسیار کالایی مسکن به عنوان چنین. یک نامزد حزب سوسیالیست در آن زمان توضیح داد: "حزب سوسیالیست نمی گوید شما باید کمتر پرداخت اجاره. آن را می گوید شما نباید پرداخت اجاره."¹¹ این دوره از تشدید ستیزه جویی زمانی که هزاران نفر از کارگران رادیکالیزه. دیگران با هدف تر بودند کوتاه مدت یک پیشنهاد از جان گذشته برای استراحت از اخراج و چشم آبیاری اجاره. صاحبخانه قضات و سیاستمداران و پلیس مقصر حملات در "Bolsheviki," "خارج از آشوبگران" و دیگر "سازمان ملل آمریکایی" را تحت تاثیر قرار. "مهاجران" به طور کلی بودند تصور می شود مسئول رادیکالیسم و اخراج شد معمولا استناد به عنوان یک راه حل برای اختلال. در واقع قرمز "ترساندن" از سال 1919 دیدم دولت فدرال اخراج هزاران نفر از رادیکال به عنوان بخشی از هماهنگ سرکوب و خشونت علیه آنارشیست ها و IWW.

به عنوان یک نتیجه مستقیم از این چرخه مسکن مبارزات اجاره کنترل معرفی شدند در 1920s هر چند مسکن عمومی نبود. این موج از مستاجر فعالیت در میان مرگبار گیر کرده و به بهبود اساسی شرایط زندگی تضمین مستاجران دسترسی به گرمایش و کاهش هوس باز قدرت از صاحبخانه. مستاجران به حال نوک تعادل از کلاس نیروهای به درجه ای است که از امتیازات موجود در نظام سیاسی و قابل ملاحظه ای کاهش متوسط اجاره. مبارزه خود را به عنوان سیاه و سفید سوسیالیستی مجله رسول قرار داده و آن را در ژوئیه سال 1919 بود "آموزش[ing] مردم که زمین و خانه نمی خواهد ناپدید می شوند اگر صاحبخانه باید بمیرد."

پانوشت:

1) این احتمال وجود دارد به نام "اسپانیایی" آنفلوانزا نه به خاطر آن در اسپانیا سرچشمه گرفته اما از آنجا که اسپانیا بود خنثی در جنگ جهانی اول و تا به حال کمتر سانسور مطبوعات. روزنامه اسپانیایی گزارش شد زودتر و آزادانه تر در بیماری و گسترش آن. اسپانیا را به پادشاه و نخست وزیر نیز با مشخصات بالا به افراد مبتلا به ویروس است. محتمل ترین فرضیه این است که شیوع سرچشمه در یک اردوگاه ارتش در کانزاس در اوایل سال 1918 قبل از گسترش مانند آتش سوزی از طریق تدارکات بین المللی شبکه و سربازان mobilisations در سراسر چند قاره جنگ.

2) بزرگ آنفلوانزا توسط John Barry M. p.378

3) وجود دارد حتی بزرگتر تجمع در فیلادلفیا از چند صد هزار نفر است. فیلادلفیا شد, شهرستان بدترین ضربه آنفلوانزا در کل کشور است.

4) این تحریم تشکیل پایه و اساس یک قدرتمند حقوق مصرف کننده جنبش در دهه 1920 و 30s.

5) بزرگ اجاره Wars New York, 1917-1929; Robert M. Fogelson p.93

6) Fogelson p.82

7) افرادی بودند که به طور خاص مانع نژادی و مکانی سلطه آنها مواجه شده است. سفید خشونت از تمام کلاس ها و همچنین رسمی تبعیض محدود آمریکایی های آفریقایی تبار به تعداد محدودی از محلات و مسکن بلوک ساخت اجاره حملات حتی یک خطر بزرگتر برای آنها. در مکان های محدود آنها می تواند اجاره آنها بسیارهزینه برای امتیاز از بدترین مسکن در شهرستان. نژادی تقسیم کار با کمک نژادپرستی از اتحادیه های کارگری نیز تضمین شده است که کارگران سیاه پوست کمترين شغل پرداخت.

8) Fogelson p. 71-72

9) حس مشترک و یک آتش کوچک Annelise Orleck p. 222

10) Fogelson p. 101

11) Fogelson p. 86