COVID-19 در جنوب شرق آسیا: non-شهروندان حق دارند به حفاظت بیش از حد

بسیاری از مهاجران مستند یا غیر مستند و افراد بدون تابعیت خود را از دست داده به معنی زندگی به دلیل تعطیلی در تمام کشورهای جنوب شرقی آسیا و حذف شده اند از سلامت پیشگیری و درمان مکانیسم.

شهروند و غیر شهروند تقسیم شکل با مفهوم دولت-ملت و اعزام به امن تسلط 'شهروندان به ناچار به حاشیه رانده گروه خاصی در نظر گرفته 'متفاوت' است. این عمل از 'differencing' منعکس شده است در تخصیص منابع به شهروندان که اعضای یک جامعه سیاسی. غیر شهروندان معمولا حق به همان 'عضویت کالا' از جمله اشتغال, خدمات اضطراری و منابع اقتصادی و سیاسی مشارکت مصونیت از اخراج و وضعیت حقوقی.

در زمینه COVID-19 اشاره به خدمات صحی دسترسی به اطلاعات مناسب و حق آزادی حرکت و بیان حق مسکن مناسب و حق امنیت اجتماعی/جبران خسارت و دیگر کمک های انسان دوستانه است که هر فرد باید لذت ببرید. دسترسی به 'عضویت کالا' بستگی دارد بسیار در قوانین و سیاست های یک کشور خاص در اراده سیاسی و ميزان باز بودن هر دو دولت و جامعه است.

چنین خودسرانه تمایز بین شهروند و غیر شهروند علل مهاجران دچار بدترین بیماری همه گیر. چنین تمایز در طول بهداشت جهانی بحران که نمی یدکی هر فرد بازتابی از "ارزش مبتنی بر خروج" که در خدمت به پنهان کردن یک مقدار عمیق تر شکل بی عدالتی و نابرابری در جامعه است. در انجام این کار متحده را به همان اندازه رنج می برند سلامتی بدترین سناریو در حال حاضر به عنوان دیده می شود در برخی از کشورها مانند سنگاپور. متحده می خواست به درخواست بیشتر فراگیر حمایت اجتماعی و همچنین بشردوستانه و کمک های اضطراری بر اساس برابری در میان مردم زندگی می کنند در همان مرزها.