قفل شده است تا با فرار: پناهندگان و مهاجران در لیبی صورت بمب ویروس و همه چیز را در میان

به سر می برند و غیر بهداشتی این بازداشتگاه خود را اساسا موقت ساختمان اغلب رها انبار یا کارخانه های طاقت فرسا انسانی شرایط. عدم دسترسی به آب در حال اجرا تغذیه و بهداشت است رایج در این مراکز. همه این شرایط ارائه یک زمین پرورش برای گسترش بیماری است. قفل شده است تا با فرار پناهندگان و مهاجران درمانده باقی مانده و در معرض ویروس. این همراه با بلندی ترس از یک حمله بی رویه به عنوان با شدت گرفتن درگیری ها در سایه این بیماری همه گیر باعث می شود لیبی یک کشور است که امن برای بازگشت تحت هر شرایطی و به خصوص امروز نیست. با هیچ جایی برای رفتن در طول این بحران جهانی به مقامات لیبی باید فورا تمام کسانی که برگزار شد در بازداشتگاه از بین بردن آنها را از خطر قریب الوقوع بمب ها و ویروس.

در مواجهه با بیگانه ستیزی و هیچ وضعیت حقوقی

لیبی فاقد یک چارچوب قانونی است که می تواند سازماندهی مهاجرت و پناهندگان وضعیت با وجود تاریخی بودن یک کشور میزبان. با هیچ قانون و به رسمیت شناختن پناهندگی و یک قانون است که جرم ورود غیر قانونی خروج و خروج پناهندگان و مهاجران فاقد پایه حقوقی پادمان و مجبور به حاشیه جامعه است.

مستند نشده و اغلب ترس مهاجران و پناهندگان در معرض جدی نقض حقوق بشر از جمله بازداشت های خودسرانه, بردگی, اخاذی, آدم ربایی و شکنجه. اگر چه قانون 19 باقی مانده است به طور گسترده ای unimplemented امروز آن را همچنان به تغذیه فرهنگ سیستماتیک سوء استفاده از جمله خودسرانه و غیر قانونی بازداشت مهاجران و پناهندگان در کشور است.

پناهندگان و مهاجران در لیبی را برای سال با مته سوراخ کردن فشار از بی قانونی است که غالب در این کشور از قیام سال 2011 ، برای سال آنها را تحمل کرده اند و خشونت رنج می برد در دست قاچاقچیان گروه های مسلح و شبه نظامیان. معمولا درک برای حمل بیماری های دیرینه بیگانه ستیزی است به احتمال زیاد به باد به این بیماری همه گیر را تهدید به تشدید در حال حاضر موجود بحران حقوق بشر در این کشور است.

در نتیجه این درگیری یک بیماری همه گیر و بیگانه ستیزی هستند یک ترکیب کشنده است که قطعا برافروخته آسیب پذیری مهاجران و پناهندگان در هفته های اخیر. وضعیت فعلی نه تنها تشدید ترس است بلکه مسئول آوردن یک پایان برای امرار معاش خود را محدود کردن جنبش محدود کردن دسترسی به مواد غذایی و کمک و قرار دادن گونه های در بقای خود است.

دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی

به طور سنتی پناهندگان و مهاجران در حال حذف از دولت تامین خدمات ضروری از جمله مراقبت های بهداشتی. به جای آنها از حمایت سازمان های بین المللی از جمله کمیساریای عالی پناهندگان سازمان بین المللی مهاجرت و دیگران که پر کردن شکاف و رسیدگی به نیازهای انسانی از پناهندگان و مهاجران در این کشور است.

در پی این بیماری همه گیر و به عنوان بسیاری از این سازمان های کوچک پشت در عملیات خود را وجود دارد دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی برای مهاجران و پناهندگان بر روی زمین و در نهایت قرار دادن مردم در معرض خطر بیشتری. طالبان گزارش می دهد که 71 درصد از پناهندگان و مهاجران مصاحبه به تازگی ادعا کرد که محدود و یا بدون دسترسی به هر گونه خدمات بهداشتی در لیبی. این است که با تایید گزارش های مشابهی که مهاجران و پناهندگان در لیبی احتمال کمتری برای دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی به دلیل تبعیض و عدم وجود مستندات و کلی ترس با توجه به غالب ناامنی در کشور است.