مبارزه با مبارزه خوب: کار و فعالیت در طول COVID-19 در اندونزی

شاید جای تعجب نیست پس از آن که دولت متمرکز در درجه اول بر صرفه جویی در اقتصاد با وجود همراه خطرات ناشی از این استراتژی. تلاش خود را برای انجام این کار عبارتند از: تخصیص دلار 26.36 میلیارد – حدود 2.5 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور – برای بسته های مشوق هدف قرار دادن بهداشت و درمان حمایت اجتماعی و اقتصادی. اقدامات با هدف قرار دادن افراد آسیب پذیر شامل توزیع کالاهای اساسی و مستقیم کمک های نقدی و همچنین به عنوان برق رایگان برای مشتریان در کمترین موجود برق و برخی از کم هزینه مسکن. یک قایق از یارانه و وام شده اند در محل قرار داده برای میکرو, شرکت های کوچک و متوسط.

بخش تولید شده است یک هدف برای بسته محرک. وجود دارد در حال حاضر مشوق های مالیاتی برای تولید کنندگان از جمله تعویق در شرکت مالیاتی و تسریع بازپرداخت مالیات بر ارزش افزوده در 19 بخش های فرعی. دولت همچنین اعلام کرد در شش ماه معافیت مالیاتی برای تولید و کارگران با درآمد سالانه تا 12,500 تومان, یک آستانه سخاوتمندانه به اندازه کافی به حساب برای بسیاری از در پایین و سمت مدیریت به عنوان به خوبی به عنوان کسانی که در خط تولید.

علاوه بر این وزیر نیروی انسانی خواست استانداران نه تنها به طور فعال مدیریت خطرات ناشی از محل کار انتقال, اما همچنین به طور مستقیم کارفرمایان به پرداخت دستمزد کارگران را مجبور به انزوا و یا furloughed به عنوان یک نتیجه از ویروس. دولت همچنین گسترش آن کار برنامه بیمه برای پوشش COVID-19 کار مرتبط با ضرر و زیان که بر اساس آن کارگران آسیب دیده برخوردار هستند به دلار 62.50 در هر ماه (یا حدود یک چهارم از حداقل دستمزد در پایتخت) به مدت سه ماه.

سازماندهی کارگری پاسخ

با چنین سخاوتمندانه اقدامات صورت گرفته به نظر می رسد که جنبش کارگری باید چند نگرانی. اما در اندونزی – همانطور که در بسیاری از مقایسه کشور – وجود یک شکاف بزرگ بین سیاست و عمل است. اتحادیه ها حق دارند نگران باشند مورد تهدید بالقوه برای اعضا معیشت و سلامت.

اندونزی کوچک جنبش کارگری در حال حاضر تحت فشار زمانی که COVID-19 رسید. آن را تا به حال انجام داده شگفت آور و کنده کاری کردن فضا برای خود از Suharto رژیم کاهش یافت و دوباره ایجاد مستقل کارگری است که هر چند قوی نیست متعارف اقدامات پانچ بالاتر از وزن خود را. فقط در دو دهه این اتحادیه رفت و از لحاظ سیاسی نامرئی بودن wooed توسط فرمانداران و نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری. آنها نیز تا به حال برخی از جدی اقتصادی برنده اعمال نفوذ خود mobilisational قدرت برای متقاعد کردن مقامات دولتی به سمت آنها را در محلی دستمزد شوراها برای رسیدن به خیره کننده افزایش در حداقل دستمزد است. در سال 2013 حداقل دستمزد افزایش یافته است به طور متوسط از 45 درصد در مناطق مترو. در یک منطقه صنعتی آن با افزایش عظیم 57.6 درصد است.

اما اتحادیه های کارگری به زودی قربانیان خود را از موفقیت است. پس از یک افزایش در سازمان کار اقتصادی و نفوذ سیاسی در دوره بین سال های 2009 و 2014, دولت ضربه به عقب. در سال 2015 آن را به معرفی یک فرمول است که توسط آن حداقل دستمزد افزایش می یابد بودند به محاسبه می شود که به طور موثر محو تابع محلی دستمزد شوراها به عنوان یک چانه زنی در عرصه. این, به نوبه خود تضعیف اتحادیه های کارگری' نفوذ سیاسی است که ارتباط تنگاتنگی با توانایی خود را به نوبه خود اعضای کردن به نشان می دهد در طول چرخه سالانه حداقل دستمزد مذاکرات است.

دولت گام های بیشتر برای اهلی اتحادیه در ماه فوریه سال 2020 هنگامی که آن را معرفی کرد Omnibus قانون در ایجاد شغل به قوه مقننه است. پیش نویس این قانون که وعده داده شده برای بهبود سهولت انجام کسب و کار و جذب سرمایه گذاری خارجی راه اندازی شد برای اصلاح 73 قوانین موجود در برخورد با همه چیز از حفاظت از محیط زیست به مقررات مالیاتی.

اما به عنوان رئیس کانون کارفرمایان است اشاره کرد: "اصلاح قانون کار اصلی روح" از پیش نویس قانون. از نگرانی خاص به اتحادیه های کارگری بود پیشنهاد کاهش قطع پرداخت طولانی هدف از لابی کسب و کار است که در صورت عدم وجود مزایای بیکاری ارائه پشتیبانی حیاتی به retrenched کارگران در تلاش برای پیدا کردن یک شغل جدید است. اما در صورت تصویب این قانون نیز حذف مقررات مربوط به پرداخت را ترک کنند به دلایل خانوادگی استراحت کنترل بر برون سپاری و بیشتر تنظیم حداقل دستمزد-تنظیم روند. علاوه بر اخراج دیگر می تواند به دادگاه تجدید نظر در روابط صنعتی دادگاه.

اتحادیه های کارگری در حال حاضر نگران خطرات ناشی از تعطیلی کارخانه و همچنین به عنوان خطرات برای کاربرانی که نمی تواند در خانه کار می کنند. اما آنها حتی عمیق تر اعمال در مورد این واقعیت است که نماینده مجلس بود و در ادامه به بحث در مورد پیش نویس قانون.

اتحادیه های کارگری و سازمان های غیر دولتی زیست محیطی آغاز شده بود بسیج قبل از COVID-19 تا به حال آمار اندونزی, اما اجتماعی فاصله مقررات حذف فضای قانونی برای اعتراض. این اتحادیه تا به حال لغو یک تظاهرات برنامه ریزی شده در 23 مارس به دلیل بیماری همه گیر. اما یازده روز بعد زمانی که مجلس تصمیم به رفتن پیش با مشورت آن آنها را تهدید به کوه در مقیاس بزرگ اما به لحاظ اجتماعی فاصله تظاهرات برای جلوگیری از مقننه در آهنگ های خود را. رانندگی این روند شد و گفت: اقبال رهبر کنفدراسیون اندونزی اتحادیه های کارگری است که تهدید را به 50,000 کارگران در اعتراض به قوه مقننه است. در پاسخ به سوالات روزنامه نگاران در مورد طرح خود را به دست انداختن اجتماعی فاصله مقررات او در پاسخ گفت: "ما احساس خطر می کنند. اولین تهدید به زندگی ما چون ما هنوز در حال کار در این بیماری همه گیر. دومین تهدید برای آینده ما با توجه به این اتوبوس لایحه شور و مشورت است."

رهبران هر سه اصلی کنفدراسیون ها پس از آن اعلام کرد که یک مشترک در اعتراض مربوط به صدها نفر از هزاران نفر از کارگران خواهد بود صحنه در 30 آوریل. شاید نگران اجتماعی سرایت اثر – دستورالعمل صادر شده بود کارگردانی پلیس برای اقدام علیه هر کسی که انتقاد مقامات این راه است که آنها با دست زدن به همه گیر – Jokowi پاسخ با نشاط احضار کنفدراسیون ها' رهبران به کاخ ریاست جمهوری در 22 مارس به چکش یک مصالحه.

دو روز بعد Jokowi اعلام کرد که او تا به حال انجام یک معامله با مجلس برای به تعویق انداختن بحث در این بخش از پیش نویس قانون برخورد با روابط صنعتی. به تعویق افتادن او گفت که فرصتی برای ذینفعان ورودی. در پاسخ کنفدراسیون ها به نام 30 مارس تظاهرات. آنها همچنین دستور وابستگان خود را به علامت ممکن است به روز نمی نزولی در خیابان به آنها عادت کرد اما با اهدای تجهیزات پزشکی به بیمارستان ها و درمانگاه ها و ماسک به retrenched کارگران و اعضای جامعه.

خود را در کمپین های رسانه های اجتماعی همچنان برجسته نگرانی های بهداشتی و زیان کار در طول همه گیر و مداوم خطرات برای کارگران در ارتباط با Omnibus قانون است. در زمان عدم اطمینان آنها در بر داشت یک راه برای جلوگیری از فاجعه حداقل برای لحظه ای در روند دادن امید که آنها را در ادامه قادر به مبارزه با مبارزه خوب پست COVID-19.