Covid-19 و کشاورزی: آینده متناقض گرسنگی همه گیر

این ممکن است درست باشد اما برداشت فروخته خواهد شد و از همه مهمتر خورده و توسط چه کسی ؟ وضعیت شدید است که می تواند دیده می شود در یک کنفرانس مطبوعاتی از وزیر کشاورزی هان Changfu در 19 آوریل سال 2020 است. او گزارش داد که کرونا ویروس مختل کرده بود چین زنجیره تامین و آن را دشوار است برای بسیاری از صنایع برای پیدا کردن به اندازه کافی کارگران که در حال حاضر با تاخیر مرغ و خوک تولید در جهان بالا گوشت در بازار است. هشدار خود را می آید در یک زمان مبارزه زنجیره تامین داخلی که منجر شده بسیاری از دولت های ملی به upend روابط تجاری: برخی از کشورها نه تنها محدود کردن صادرات مواد پزشکی بلکه از غلات به منظور حفاظت از بازار داخلی یک حرکت است که می تواند ثابت کند بسیار پر هزینه بسیار جهانی کشاورزی و مواد غذایی ارائه سیستم. ILO بنابراین پیش بینی کرد که "خطرات ناشی از ناامنی غذایی در حال ظهور با توجه به مهار اقدامات از جمله مرز تعطیلی".

این مشکل از زمان بحران مواد غذایی است که به طور عمده در نتیجه یک برنامه ریزی: "کشاورزی مقامات" با توجه به نگهبان "اصرار دارند که عرضه خود را در سوال نیست اما تطبیق است که عرضه با تقاضا و گرفتن آن را به جایی که آن را بیشتر مورد نیاز است جدید و فوری مشکل است." این وضعیت این است که بسیار فرار و بحران توزیع می تواند در نهایت نیز تا پایان در یک بحران عرضه foreclosing امکان هماهنگی دولت است که در حال حاضر هنوز هم بر روی میز است. زمانی که مثلا کمبود هدایت از تولید منجر به خروج از کارگران مزرعه که دیگر نمی تواند پرداخت شده توسط مزارع آن را به زمان طولانی برای برقراری مجدد این کار فرآیندهای منجر به طور بالقوه میلیون ها هکتار از محصولات فاسد در یک وضعیت وخیم نیاز دارید.

بحران تولید

در حالی که این سبزیجات فاسد به عنوان یک اثر مستند, افزایش تعداد افراد در جهان جنوب هیچ دسترسی به مواد غذایی است. وحشتناک ترین اثرات قابل مشاهده تا کنون دیده شده است در هند و دیگر کشورهای آسیای جنوبی که در آن فصلی کارگران مهاجر شده اند اجازه رفتن بدون هیچ گونه حمایت اجتماعی, تولید میلیون ها نفر از مهاجران داخلی که ترک شهرستانها به منظور پایان می رسد دیدار در روستاها آنها را ترک کرده بود برای بهتر درآمد در شهرستانها. هنوز آنچه که انتظار آنها را در این روستا است که اغلب یک بار بدهی های اجرا شده توسط محلی صاحبخانه که تبدیل آنها به طور کامل وابسته به کارگران که تنها تغذیه حداقل در حالی که بقیه از آنها "حقوق و دستمزد" می رود به بدهی اقساط.

این اسارت روابط اغلب نتایج مستقیم از راه کشاورزی شده است بازسازی پس از انقلاب سبز در سراسر جنوب و جنوب شرقی آسیا. جدید "سحر و جادو" دانه های معرفی شده از دهه 1960 به اوج خروجی به طور قابل توجهی در حالی که نیاز به تعدادی از گران قیمت نهاده ها, مانند کود و پیچیده آبیاری تکنیک های. این منجر به صنعتی شدن روستایی اقتصاد که تبدیل شد در طول 50 سال گذشته از parcellated خانواده محور کوچک-دارنده اقتصاد به شدت تخصصی monocultures کنترل شده توسط یک تعداد انگشت شماری از شرکت های با دسترسی به سرمایه است. نتایج حاصل از این انقلاب سبز, سیاست در سراسر آسیا بودند بازده بالاتر و به طور کلی پربارتر خروجی است که بیشتر کالری کلی و از این رو بیشتر امنیت غذایی در "زمان عادی". در عین حال در زمان بحران مانند این یکی از تناقضات از انقلاب سبز دو را در حاشیه رانده شده. در حالی که زندگی دشوار است برای بسیاری از جوامع روستایی قبل از انقلاب سبز, زمین, grabbing, financialization و به خصوص کاهش تنوع زیستی رخ داده است که در پی آن ساخته شده اند, این مواد غذایی سیستم های بسیار فرار از آنجا که اقتصاد کل بستگی تک گونه و گاهی حتی تنها شرکت هایی که کسب و کار تصمیم گیری های مرتبط با بازار سهام ارزش محصولات کشاورزی به جای مصرف نیاز و عادلانه ارائه مواد غذایی.

در حالی که قبل از آن بسیاری از مردم روستایی در سراسر جنوب و جنوب شرقی آسیا در روز کار می کرد-شغل برای مازاد آنها معمولا حفظ خودکفایی باغ و کشت محصولات کشاورزی برای خانواده های خود در زمینه های. در این دوره از مکانیزاسیون و financialization کشاورزی آنها به طور معمول به فروش می رسد این قطعه از زمین های کشاورزی و یا محلی صاحبخانه برای آنها کار کرده اند پس اگر آنها نمی رفت به شهرستانها. در حالی که دسترسی به مواد غذایی استفاده می شود بیشتر طاقت فرسا نسبت به شیوه زندگی بسیاری از این شهری فقیر در حال حاضر منجر به بحران کنونی نشان می دهد که عدم وجود این مواد غذایی محلی-سیستم قرار می دهد میلیون ها نفر از ضعیف ترین در معرض خطر پس از دولت قطع دسترسی به "اقتصاد غیررسمی" که در آن آنها معمولا مصرف می کند.

بسته شدن دهقانی بازار است که به عنوان یک مشکل بزرگ: که در آن کشور را ممنوع غیررسمی بازار و فروش کالا توسط فروشندگان خیابانی این مشکل امنیت غذایی برای بسیاری از به حاشیه رانده شده و خانواده های فقیر و طرح میتوانست به منابع درآمد گیاهی برای تولید کنندگان و فروشندگان در حالی که کسب و کارهای بزرگ مانند فروشگاه های زنجیره ای عملیاتی باقی می ماند. به عنوان یک نتیجه, آنها را مجبور به ارتباط برقرار کردن با گران تر بسیار استاندارد زنجیره تولید و تحویل که رسمی بازار مواد غذایی. حتی اگر آنها به حال منابع برای انجام این کار, اما, عدم توزیعی دوراندیشی و برنامه ریزی خواهد بود به احتمال زیاد به ترک این سابق دهقانان مایل.

خواهد Covid-19 تغییر کشاورزی برای بهتر ؟

در حالی که دولت های ملی را در واکنش به پتانسیل کمبود مواد غذایی توسط حفاظت از بازار ملی (بسیار شبیه به آنها در واکنش به این ویروس خود را) با بستن مرزها و توقف صادرات قابل توجهی کالا بیشتر به صورت سیستماتیک از هماهنگی برای مقابله با بلندی بحران مواد غذایی است که تا کنون از دست رفته است. این می تواند یک کار بالقوه برای FAO اما با بودجه فعلی و عدم قدرت کمی وجود دارد این سازمان است که در موقعیت انجام دهید.

در آگاهی کامل از خود ضعف Thanawat Tiensin FAO بنابراین پیشنهاد کرد که "[t]او وضعیت فعلی می تواند نشان دهنده یک فرصت برای برجسته کردن اهمیت تقویت دولت مدیریت بازار مواد غذایی حفاظت از جمعیت به حاشیه رانده شده که کمتر قدرت و منابع برای انطباق با چنین غیر قابل پیش بینی بحران و دشواری دسترسی به غذاهای مغذی در حال حاضر." و در واقع بحران در حال حاضر نشان داده شده است که آژانس های ایالتی و محلی و ملی تصمیم گیری بسیار مهم است: در فرانسه و رومانی به عنوان مثال دهقانی سازمان های موفق در مخالفت با بسته شدن famers' بازار منجر به رهنمودهای دولتی که نگه داشتن این مهم توزیعی هاب باز در حالی که محکم روش های امنیتی.

فراتر از فوری

اما فراتر از تسکین فوری از بلندی بحران مواد غذایی نشان می دهد دو نقاط ضعف اساسی فعلی ما جهانی شده و به شدت marketized کشاورزی سیستم برای عملکرد خود را از مواد غذایی ارائه: اولا کمبود شدید برنامه ریزی احتمالی با توجه به توزیع مواد غذایی منجر به نتایج متناقض مانند کمبود سهام در خرده فروشی و موازی نابودی تولید در مزارع و بدون دسترسی به کانال های توزیع. و در مرحله دوم در یک مطلب ضروری سطح بحران نیز نشان می دهد که آسیب شناسی یک سیستم غذایی با قوی آن غلظت استفاده از تولید محصولات کشاورزی به ترک در حال حاضر به حاشیه رانده شده و بدون هر گونه جایگزین منابع تغذیه یک بار این سیستم در برخورد با یک بحران است.

محققان که پیش بینی یک بحران مانند این مدت طولانی استدلال برای یک deglobalization از بازار مواد غذایی است که "ساخت بازار داخلی دوباره مرکز ثقل اقتصاد به جای بازار جهانی". اما حتی در یک عمدتا ملی, بازار مواد غذایی, مشکلات نمی خواهد به سادگی ناپدید می شوند. بلکه موضوع اصلی خواهد بود به "اطمینان حاصل شود که در مقیاس کوچک تولید مواد غذایی خود را حفظ ظرفیت تولید و ارائه مواد غذایی کافی برای مثال از طریق پشتیبانی به agroecological تولید و پرورش کوتاه محلی مدارات و زنجیره تامین و [...] کافی عملکرد مواد غذایی محلی." چنین محلی سازی از سیستم های غذایی ایده آل باید دست در دست با یک مطلب متمرکز برنامه ریزی هر دو سطح ملی و بین المللی. برنامه ریزی باید ماکرو و تولید میکرو. در حال حاضر ما شاهد این تحول در نتیجه مخالف است.