سرکوب دولتی در فیلیپین در طول COVID-19 و فراتر از

به عنوان COVID-19 همچنان به گسترش در فیلیپین, سلامت آن کارگران شده اند در خط مقدم نبرد به ارائه مراقبت فوری و نجات جان انسان ها با وجود ناکافی نیروی انسانی و تجهیزات حفاظت شخصی (PPE). اما همه گیر است و نه تنها قبر تهدید این کشور چهره: در 3 ژوئیه سخت ضد تروریسم لایحه به قانون امضا شده بود توسط رئیس جمهور رودریگو Duterte. فیلیپین' مدافعان حقوق بشر و فعالان و محققان و روزنامه نگاران و وکلا و سازمان در حال حاضر در صورت توانمند نبرد برای دفاع از حقوق مدنی و حقوق دموکراتیک در پی قوانین در نظر گرفته شده برای خاموش کردن هر گونه صدای انتقادی از دولت است.

قانون ضد تروریسم

جمهوری عمل هیچ 11479 که به قانون تبدیل شد هفته گذشته با وجود "قوی احتیاطی نظر" از درون جمهور رودریگو Duterte خود دولت و مخالفت شدید از سازمان های جامعه مدنی است اصلاحیه به فیلیپین' امنیت انسانی عمل 2007. سنا گذشت یک نسخه از این لایحه در ماه فوریه سال 2020 ظاهرا بدون مشورت با حامیان حقوق بشر و یا گسترده تر است. با وجود مخالفت با آن را به خود جلب لایحه تصویب شد این کشور در مجلس نمایندگان در روز 3 ژوئن پس از تایید فوری توسط Duterte که پس از آن تا به حال 30 روز یا آن را وتو کند و یا آن را تایید کند: تنها چند روز پیش به هیچ کس تعجب او دومی. به سادگی قرار دادن قانون پتانسیل criminalise هر کسی در این کشور غنی از شبکه های جامعه مدنی که در حال تلاش برای مقابله با ریشه های نابرابری به صحبت کردن از حقوق بشر و دفاع از دموکراسی است.

مدتها قبل از این قانون جدید به وجود آمد Duterte دولت کشیده شده نقد در خانه و خارج از کشور برای سرکوب گرانه نظامی "جنگ با مواد مخدر" و آن غفلت از فیلیپینی اساسی اجتماعی و اقتصادی حقوق. محبوب به عنوان "ترور قانون" آن است که دیده می شود توسط منتقدان به عنوان institutionalisation از نشانه های Duterte سلطنت: دولت به رهبری سیستمیک حمله به مخالفت و حقوق دموکراتیک و آزادی. علاوه بر این وکلای قانونگذاران و مدافعان حقوق بشر را خواستار توجه به بخش هایی از قانون که خلاف قانون اساسی است.

خود را گسترده تعریف "تروریسم" اجازه خواهد داد که اژدهایی تفسیر توسط دولت با هدف خاموش کردن هر گونه انتقاد و یا مخالفت. بخش 9 از قانون آمده است که "تحریک تروریسم" می تواند متعهد "با استفاده از سخنرانی ها, سیاسی, نوشته ها نماد ها و یا نمایندگی های دیگر از همان" است و مجازات 12 سال در زندان. دیده بان حقوق بشر خواستار توجه به این بخش از قانون که به ویژه برگ "تحریک" undefined به عنوان نما "یک خطر برای آزادی رسانه ها و آزادی بیان با ارائه یک باز و اساس تعقیب گفتار". این امر به ویژه مهم در زمینه فیلیپین که دارای رتبه در میان بدترین جهان پنج کشور در جهانی مصونیت از مجازات شاخص یک گزارش که به نظر می رسد در داده ها بر روزنامه نگاران به قتل با مصونیت از مجازات کامل تقریبا هر سال از این شاخص در سال 2008 آغاز شد.

عاری از پاسخگویی و یا هر کنترل و توازن از طریق ملت را در سیستم عدالت, قانون نیز طلیعه چیزی بودن در یک "ضد تروریسم شورای (ATC)" متشکل از مقامات غیرمنتخب منصوب اجرایی است. این صبا را تبدیل به یک نامحدود, غیر قابل توصیف داور دادگستری و باید از این قدرت برای تعیین افراد و سازمان ها به عنوان "تروریست" را بازداشت بدون حکم قضایی و به بازداشت افراد بدون اتهام تا 24 روز. این است که هشت بار طولانی تر از آنچه تا به حال بوده است مجاز تحت قانون قبلی.

بخش 4 قانون شامل زبان است که معاف وکالت توقف کار, تظاهرات صنعتی یا کنش جمعی "و مشابه دیگر تمرینات از حقوق مدنی و سیاسی" ارائه شده است که این فعالیت ها "در نظر گرفته شده به علت مرگ یا جدی آسیب فیزیکی به یک فرد را به مخاطره می اندازد زندگی یک فرد و یا برای ایجاد یک خطر جدی برای امنیت عمومی". اما آن را به عنوان چپ به صبا برای تعیین آنچه به منزله "خطر جدی" آن است که مستعد ابتلا به سوء استفاده از قدرت به ویژه هنگامی که پادمان و نظارت کاهش می یابد. بعلاوه بخش 10 قانون آمده است که "استخدام تبلیغات و یا ارائه حمایت مادی به 'تروریست ها' همه می توانند متهم به فیلیپینی زندگی در خارج از کشور" در نتیجه گسترش نظارت و مانیتورینگ به فیلیپینی زندگی در خارج از کشور و به کسانی که اعضای مهاجر در جامعه است.

نابرابری و حقوق بشر در فیلیپین

این بی سابقه ای قانونی حرکت نیز باید دیده در زمینه فیلیپین' وضعیت به عنوان یکی از آسیای جنوب شرقی بیشتر به لحاظ اجتماعی-اقتصادی نابرابر کشورهای. اخیر بانک جهانی از شاخص جينی را نشان می دهد که آن را در رتبه بالاترین در منطقه در 44.4 در حالی که اطلاعات موجود برای کشورهای همسایه قرار داده مالزی در 41 و اندونزی در 39.0. آسیایی و بانک توسعه مطالعه گزارش می دهد که ثروتمندترین 10 درصد از خانواده فیلیپینی کسب یک سوم از این کشور درآمد کل.

همین گزارش نشان می دهد که نابرابری در فیلیپین هستند و نه محدود به نابرابری درآمد اما گسترش به دیگر مناطق بحرانی از جمله زمین توزیع رفاه و توسعه انسانی. داده های بانک جهانی نشان می دهد که در سال 2015 6.6 درصد از جمعیت کشور بودند "بسیار ضعیف" (زندگی زیر US$1.90/روز) و تنها 34.7 درصد "از لحاظ اقتصادی امن" (میان US$5.50 و ما 15 دلار در روز).[1] در ذهن obscenely سطح پایین که در آن بانک جهانی مجموعه آن فقر معیار این وضعیت وخیم است مرکب بیآنکه در بهداشت و درمان, آموزش و پرورش, اجتماعی و شبکه های ایمنی که در حال تشدید بدهی مانع مزمن فساد و اصلاحات تجویز شده توسط پایبندی به اصول نئولیبرالی جهانی شدن. حتی بخش از جمعیت از نظر "اقتصادی امن" توسط بانک جهانی در حال حاضر زندگی می کنند در نسبت precarity به عنوان نابرابری عمیق تر در سراسر کشور است.[همان.]

قرار داده به سادگی فیلیپین' شایع فقر و نقض حقوق بشر است; آن است که یک نوع از خشونت اقتصادی بازدید هزاران نفر از مردم. این قانون جدید را فشار آن نقض و خشونت بیشتر هنوز هم: این تازه ترین حمله بی امان و در عین حال در حقوق دموکراتیک و جامعه مدنی فضاهای که در آن طرفداران برگزارکنندگان و فعالان در حال کار به تقویت مسائل حاشیه رانده فقیر و طبقه کارگر فیلیپینی. جمهوری عمل هیچ 11479 افزایش یافته و مندرج در قانون و چه در حال حاضر یک عمل گسترده توسط Duterte دولت: آشکار جرمانگاری مدافعان حقوق.