هیچ جایی برای زنان در توده مردم ایجاد صلح در دره فرغانه

"ایجاد صلح یک فرصت به ترک مسالمت آمیز با همسایگان ما. اگر همسایگان ما هستند, صلح آمیز, ما صلح آمیز است." به این ترتیب صحبت Bubusaliha - ساکن Kok تاش روستا در قرقیزستان را بتکن پروینک که در مرز تاجیکستان. "زندگی درست در مرز درگیری و دعوا هستند و متاسفانه بسیار رایج است. آنها فصلی شخصیت اتفاق می افتد و اغلب در فصل بهار هنگامی که وجود دارد کمبود آب" او می افزاید. Bubusaliha یکی از جامعه او را محترم ترین زنان و در عین حال او مانند بسیاری از زنان دیگر - به طور مستقیم نمی توانند در تصمیم گیری و حل تعارض.

مرزی درگیری در دره فرغانه است که مشترک بین قرقیزستان و ازبکستان و تاجیکستان شده اند ثابت پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی. بیش از 12 مرزی حوادث و درگیری های رخ داده در سال 2019 به تنهایی بین ساکنان این مرز جوامع در قرقیزستان و تاجیکستان با چهار حوادث منجر به تلفات.

"اخیرا درگیری را ادامه داد در طول سال به دلایل مختلف. برای مثال وجود یک واکنش بیش از یک جاده در حال احداث در مورد مناقشه قلمرو" Bubusaliha نشان می دهد.

در شروع سال 2020 در یکی از بسیاری از درگیری در مرز بین Ak-Sai در قرقیزستان و Voruh روستا در تاجیکستان حدود 250 ساکنان عمدتا زنان و کودکان - تخلیه شدند. مردان ماندند برای محافظت از زمین های خود و شرکت در جلسات جامعه, جایی که آنها در مورد چگونه به حل و فصل مناقشه.

این چیزی است که تعارض به نظر می رسد مانند در فرغانه: مردان منجر شود. آن است که آیا نر نمایندگان دولت مرکزی و مقامات محلی و مقامات و اعضای این کار گروه در مرز مسائل مذهبی رهبران یا اعضای جامعه مردان تصمیم گیری در ایجاد صلح مهم است. زنان به جای آشکار با عدم حضور خود را در میز مذاکره.

به طور کلی زنان بازی محدود نقش مهمی در جلوگیری از, مدیریت و حل و فصل مرزی حوادث و درگیری ها در قرقیزستان سمت دره فرغانه. موجود نابرابری های جنسیتی و روابط نابرابر قدرت بین مردان و زنان مانع دومی مشارکت در امور صلح و امنیت است. مجموعه ای از هنجارهای پدرسالارانه در ادامه به اختصاص زنان به نقش سرپرستان خانوار که در آن مردان باقی می ماند کلیدی تصمیم گیرندگان. به عنوان یک نتیجه وقتی که می آید به رسمیت شناختن نقش زنان در ایجاد صلح این باور شایع است که مباحث مربوط به امنیت به طور سنتی مردان مسئولیت به استثنای صدای زنان از بحث ها و مذاکرات است.

سازمان ملل متحد زنان بررسی انجام شده در ماه مه سال 2019 با 150 نفر از زنان ساکن در قرقیزستان طرف مرز است که در آن نویسنده درگیر شد, نشان داد که تنها 6 درصد از آنها سهم خود را از مشاوره با شوهران خود را در حالی که 7 درصد سازمان فرهنگی و ورزشی حوادث برای ترویج تحمل در جوامع خود. زنان نمی بینم نقش خود را به عنوان درگیر شدن در ایجاد صلح: آنها به طور کلی آرزو برای صلح (21%) اما احساس خود را مسئولیت اصلی این است که جمع آوری و محافظت از کودکان خود را (19%).

"حدود 100 نفر شرکت کننده در یکی از جلسات جامعه در درگیری های مرزی. من می خواستم برای شرکت اما پسر من به من گفت به خانه ماندن درخواست آنچه که من می خواهم به انجام در میان این همه مردان" Bubusaliha به یاد می آورد. "اگر من یک شورای محلی عضو من شرکت کنند. در گذشته من در انتخابات محلی اما هیچ کس حمایت یک زن نامزد شده است."

در واقع این موضوع اجرا می شود بسیار عمیق تر از به سادگی مشارکت زنان در ایجاد صلح. به جای آن شامل نقش خود را در این کشور سیاسی اقتصادی و اجتماعی زندگی, آیا یک زن تصمیم می گیرد برای اجرا به دولت های محلی ارسال و یا برای راه اندازی یک کسب و کار است.

با توجه به یک سال 2018 در سراسر کشور مطالعه در قرقیزستان 51 درصد از مردان و همچنین 42 درصد از زنان بر این باورند که خانواده تعهدات و مشارکت سیاسی آشتی ناپذیر برای زنان است. یک مخاطب در مطالعه استدلال کرد که "زنان می توانند در تصمیم گیری ها و سیاست اما برای اولین بار آنها نیاز به انجام نقش اصلی خود را به عنوان مادران و همسران". مرد جواب اظهار داشت که "زنان نیاز به مراقبت برای خانه, برای مراقبت از کودکان. من لازم نیست [شوهر] به مخلوط کردن در سیاست".

همین امر مشارکت زنان در اقتصاد است. متناوب 80 درصد از زنان و 83% از مردان مورد مطالعه که در "این است که یک زن مسئولیت به تماشای خانه و فرزندان است و یک مرد برای کسب درآمد". به عنوان یکی دیگر از مخاطب قرار داده و آن را "زنان شماره یک نقش در جامعه ما این است که مادری تنها پس از یک حرفه ای" پس از بدست آوردن پول است که تنها یک گزینه آنها را اگر آن را به چالش نمی جنسیتی سلسله مراتب است.

روشن است که هنجارهای پدرسالارانه اجرا در قرقیزستان جامعه به عنوان زنان و مردان تمایلی به تشخیص دومی نقش و پتانسیل در صلح و امنیت است. برای پرداختن به این موضوع وجود دارد که لازم است به چالش های موجود تبعیض آمیز رفتار و هنجارهای اجتماعی نسبت به زنان و دختران به طور کلی به منظور ترویج سازمان خود را در زندگی اجتماعی و سیاسی و در ایجاد صلح بعد.

قرقیزستان نیاز به روش های جدید برای پیشبرد زنان صلح و امنیت مسائل از مردمی به سطح ملی. در سال 2012 این کشور تصویب شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه 1325 به جای حقوق زنان در مرکز صلح-ساختمان دستور کار است. در این سال قرقیزستان خواهد شد و نتیجه گیری سوم طرح اقدام ملی در اجرای این قطعنامه که مجموعه اهداف خاص و اقدامات برای مقامات دولتی مربوطه در تقویت نقش زنان است. با وجود برخی موفقیت در ظرفیت سازی و بالا بردن سطح آگاهی در ارتباط جنسیتی در صلح و امنیت در این کشور عقب مانده از نظر زنان واقعی مشارکت در تصمیم گیری و ایجاد صلح.

در سطح ملی این کشور باید متوقف نزدیک شدن به زنان صلح و امنیت مسائل به عنوان یک ویژگی های جعبه-تیک تاک ورزش برای پیاده سازی و در عین حال یکی دیگر از جهانی تعهد است. در عوض دولت باید به یک ارزش محور و رویکرد درونی برابری جنسیتی و زنان آژانس در ایجاد صلح و توسعه است. زنان صلح و امنیت مسائل باید یکپارچه گسترده تر ملی در چارچوب سیاست ها و فرآیندهای در برابری جنسیتی ایجاد صلح و توسعه است.

در سطح محلی مشارکت زنان باید به ترویج به عنوان مثال از طریق انتخابات محلی - به خصوص با مقدمه ای از 30 درصد سهمیه بندی جنسیتی در شوراهای محلی - توانمندسازی اقتصادی زنان در شوراهای توسعه جامعه و در نهایت صلح و امنیت است. یک رویکرد خواهد بود برای پیدا کردن موجود اجتماعی شیوه های که در حال حاضر حمایتی از زنان بیشتر نقش اجتماعی و سیاسی از جمله در ایجاد صلح و تشویق "جدید هنجارهای جنسیتی" در خانواده ها و جوامع در سراسر کشور است. این ممکن است شامل مثلا نر ایجاد کرد سر که ترویج کار زنان در شوراهای اعضای زن شوراهای محلی درگیر در توسعه جامعه یا اعضای خانواده حمایت خود را از همسران و مادران و دختران " مشارکت در ایجاد صلح جلسات جامعه.

در Kok تاش روستای Bubusaliha هیچ شکی نیست که "زنان نیاز به یادگیری در مورد حقوق خود و ایجاد صلح. سپس آنها قادر خواهد بود برای آموزش فرزندان خود شروع به شرکت و در نهایت جایی در میز مذاکره". او ادامه می دهد: "ما [قرقیزها و تاجیک] زندگی مانند شطرنج. من نمی خواهد حرکت کند از این محل و آنها [تاجیک] نمی خواهد پس چرا جنگ؟"

در Kok تاش روستای Bubusaliha هیچ شکی نیست که "ما [قرقیزها و تاجیک] زندگی مانند شطرنج. من نمی خواهد حرکت کند از این محل و آنها [تاجیک] نمی خواهد پس چرا جنگ؟". او ادامه می دهد: "زنان نیاز به یادگیری در مورد حقوق خود و ایجاد صلح. سپس آنها قادر خواهد بود برای آموزش فرزندان خود شروع به شرکت و در نهایت جایی در میز مذاکره". این زمان بسیار دیر شده برای زنان به نشستن در آن جدول..