جسارت لازم است در اکوادور

دیگران هشدار می دهند که تا زمانی که حیات وحش در بازار چین در حال بسته نشده و زیستگاه آنها همچنان به تاخت و تاز دیگر به همان اندازه و یا حتی بیشتر ویروس های خطرناک به ناچار دنبال COVID-19 در راه همان است که آمريکا MERS ابولا یا ایدز قبل از آن.

کسانی که به دنبال اولیه 'بازگشت به حالت عادی' را نادیده می گیرند که جهان ما در امروز زندگی می کنند در حال حاضر دیگر همان آن را به عنوان در آغاز سال 2020. وجود دارد که به حالت عادی بازگشت. و که همه چیز را نشان می دهد که این دقیقا آنچه که ما در نظر گرفته شود طبیعی است که باعث شده این چند بعدی بحران سیستمیک.

یک تمدن ایجاد کرده است که رقابتی فرد تخصیص بودجه بهره برداری سلطه و کنترل خود را به عنوان اصول راهنما. که منفور مردم در رابطه با روابط متقابل, همکاری, توزیع مجدد و وابستگی متقابل به عنوان بدوی و عقب مانده یا توسعه نیافته است. که انتخاب کرده است برای قرار دادن "حق مالکیت خصوصی' بالاتر از همه حقوق دیگر. که اجازه داده است این اصول راهنما را نیز شکل آن روابط اجتماعی با طبیعت, طبیعت تصور به عنوان یک بی نهایت فروشگاه 'منابع' به جای به رسمیت شناختن آن به عنوان یک زندگی پیچیده سیستم که ما بخشی.

نخبگان است که موجب مشکلات جدی در تفسیر این لحظه. طرح های پیشنهادی خود را متعلق و بدون هر گونه لباس مبدل به میدان necropolitics. آنها را فشار دهید بی صبرانه به رزومه, کسب و کار, البته با فدا کردن جمعیت آسیب پذیر به عنوان در ایالات متحده است. در اکوادور تنها پاسخ آنها را پیدا کنید به سقوط از extractivist مدل بیشتر از همان: تشدید و گسترش استخراج بیشتر ویرانگر این سرزمین است که حفظ زندگی با ارائه مواد غذایی و آب و تنوع زیستی و تحمیل به حتی بیشتر بدهی خارجی.

آنها باقی می ماند به دام افتاده در نئولیبرالی شعار 'هیچ جایگزین وجود دارد که باعث کاهش تخیل خود را به سه جزمی دستور از اقتصاد نئوکلاسیک که کوچک coronavirus غیر فعال کرده است: رشد اقتصادی صادرات و سرمایه گذاری خارجی. آنها اصرار گیج کننده رفاه 'این (سرمایه داری) اقتصاد" است که در بیان انتزاعی و ساده اقتصاد کلان و ارقام با رفاه مردم و جوامع است.

در مورد فقر

ما به عنوان اقتصاددانان می گویند در مواجهه با یک رکود اقتصادی تاریخی در ابعاد بزرگتر از آن است که از سال 1929. در حالی که میلیون ها نفر از مردم از دست دادن شغل رسمی 60 درصد از این جمعیت از لحاظ اقتصادی فعال که به گفته این سازمان بین المللی کار, کار در اقتصاد غیررسمی به طور عمده بدون هیچ گونه حقوق و یا تضمین در معرض ویروس و گرسنگی در همان زمان. در آمریکای لاتین که معلوم است که 60 درصد از این گروه هستند.

پس از اعلامیه اهداف توسعه هزاره (MDGs) در سال 2000 جهانی موسسات شده اند در تلاش برای ساخت یک روایت از یک به طور مداوم کاهش فقر جهانی در تلاش برای حفظ این توهم که این مدل از بی نهایت به رشد اقتصادی منجر به رفاه همه در سابقه خطی پیشرفت است. به طور همزمان نه تنها نابرابری در جهان افزایش در رسوا راه را از طریق تمام انواع خلع ید فرآیندهای است که به طور مداوم تولید فقر است. در همان زمان فاجعه زیست محیطی ناشی از استفاده بیش از حد و ویرانی اکوسیستم نیز اتفاق می افتند.

چند میلیونرهای مانند بیل گیتس با کمال میل تقویت این روایت به آن مشروعیت می بخشد تمرکز ثروت در دست انتشار گرافیکی بر روی شبکه خود را چگونه سرمایه داری از سال 1820 تا به طور مداوم کمک به کاهش فقر در جهان. نمودار است که با توجه به صداهای منتقد مانند که از اقتصادی شناس Jason Hickel علاوه بر داشتن داده ها جدی صورت نه بگویید داستان از چه بخش بزرگی از جمعیت جهان که تا دوم دوره پس از جنگ هنوز هم زندگی می کردند و اساسا خود زمین های حاصلخیز خودرو-تولید و روابط متقابل با محیط خود شده اند به زور مصادره شده از کسانی که معیشت به 'شامل' به سرمایه داری بازار.

البته اگر فقر است اندازه گیری از نظر پول و یا مصرف و (همچنین) از نظر دسترسی به زمین های حاصلخیز, جنگل, تنوع زیستی و یا دانه های رایگان بسیار عجیب و غریب چشم انداز خوب بودن که مناسب سرمایه بزرگ است که به راحتی تحمیل شده است.

Hickel همچنین نشان می دهد که چگونه از اهداف توسعه هزاره اعلامیه به بعد ایالات متحده آمریکا روش برای نشان دادن فقر در جهان از نظر آماری تنظیم شده است را چندین بار تا زمانی که آنها نشان دادند که به نتیجه مورد نظر. بزرگ توهم توسعه و بهبود مستمر امور خارجه جهان که در برخی از راه به منزله علت وجودی سازمان ملل به خودی خود می تواند به سادگی نمی توان خیانت.

در حال حاضر پیش بینی ها راه دیگری در اطراف. به گفته آکسفام اگر بدون اقدامات شدید گرفته شده و پس از همه گیر بیش از نیمی از جمعیت جهان می تواند زندگی می کنند در شرایط پولی و فقر است. با توجه به ECLAC تخمین می زند در امریکا لاتین و کارائیب وجود دارد به تنهایی خواهد بود 30 میلیون بیشتر از افرادی است که زندگی بدون حداقل درآمد پولی. و امروزه آنها را در واقع انجام این کار بدون نیاز به دسترسی به یک قطعه زمین یک باغ سبزی یک مزرعه یا یک جنگل را نگه دارید. ضعیف بودن در واقع.

سرمایه داری به طور ناگهانی تف کردن دوباره این همه جمعیت که در آن اصرار بر خوردن بیش از دهه های مردم بودند که به 'شامل' در بازار بودند که به زور گرفته شده از خود را 'توسعه نیافته' دهقان و امرار معاش اقتصاد به آنها را تبدیل به شهری مصرف کنندگان وابسته به درآمد قادر به دریافت بدهی و به طور فشرده به نفع دیگران حتی اگر فقط یک کمی.