یک لیبی داستان: همه گیر و حقوق بشر در زمان جنگ

بدتر هنوز, روغن محاصره تحمیل شده از ژانویه توسط تبادل نظر کلی در تعقیب این جنگ تحمیل جدی محدودیت های مالی در دولت است که نه تنها متکی بر واردات برای تقریبا همه چیز اما همچنین باید بودجه اضافی عوارض از آن Covid-19 پاسخ. در ابتدا این بدان معنی است که سیستم لیبی واردکنندگان برای همه چیز استفاده از دارو به کالاهای اساسی یک بانک مرکزی با صدور نامه ای از اعتبار شد در دسترس نیست. اگر چه این محدودیت ها شد و در نهایت کاسته و آن را تا coalesced با کلی حمله از هر دو طرف در تامین خطوط و همچنین ضرورت جنگ برای ایجاد کمبود در کالاهای اساسی.

این ناراحت کننده ترکیبی از جنگ و کمبود و ترس بیش از Covid-19 بسیاری از ناشناختهها است و در عین حال یک نیروی بیشتر برای فشار بیشتر atomisation و هم بزنید اعتراضات مردمی. اگر شدید شیوع بیماری رخ می دهد ما می توانیم کلید پورت شهرستانها بسته شدن خود را از سایر نقاط کشور به تلاش و ذخیره کردن منابع تحت بدتر شدن ذهنیت هر شهر یا قبیله برای خود.

در شرق لیبی به جای پیشرو بیش از حد تلاش برای کار با طرابلس را GNA در یک شیوه ای کاربردی و یا با شهرداری تفویض بودجه ترس از ناآرامی های led به سبک نظامی دولت در بالفعل قدرت را به کنترل Covid-19 پاسخ و تهدید مخالفان به عنوان treasonous. این به دنبال یک ولگردی و قانونی شکنی از اعتراضات مردم دستور داده شد به مقررات منع رفت و آمد قبل از آنها قادر به برداشت پول از بانک ها هنوز هم درد و رنج شدید بحران نقدینگی.

کسانی که تظاهرات و ترس در پاسخ به آنها را برجسته بالقوه برای آشوب باید Covid-19 برگزار شد. لیبی در سیستم بهداشت و درمان در خرابه بود و قبل از این آخرین جنگ آغاز شده و منابع آن تنها شده اند بیشتر مصرف و تخلیه توسط حریص الزامات این در حال حاضر راکد جنگ در طرابلس. در ضمن لیبی در مرکز کنترل بیماری ها در یادگیری شدید مشکلات اضطراری تهیه میان جهانی همه گیر. از لحاظ تاریخی, لیبی را در خارج از کشور به دنبال درمان برای هر بیماری جدی است اما با توجه به بسته مرزهای جهان در مستند این است که بیش از حد در حال حاضر نشدنى. این عوامل که همه کاملا برجسته لیبی در عدم توانایی کامل برای مقابله با نمایی افزایش موارد است که ما دیده ایم در جای دیگر.